1. ایمنی بالا: ایمنی اصلی‌ترین ویژگی یک آسانسور است. از سیستم‌های ایمنی مانند ترمزهای اضطراری، سنسورهای ایمنی، سیستم‌های هشدار در مواقع اضطراری، و درب‌های ایمنی باید استفاده شود تا در شرایط غیرمنتظره نیز از خطرات جلوگیری شود. 2. طول عمر و دوام: یک آسانسور خوب باید از مواد با کیفیت بالا ساخته شده باشد تا در برابر شرایط مختلف محیطی مقاوم باشد و طول عمر بالایی داشته باشد. قطعاتی مانند کابین، درب‌ها، سیستم‌های کنترلی و موتور باید با دقت طراحی و ساخته شوند. 3. مصرف انرژی بهینه: آسانسورهای مدرن باید مصرف انرژی پایین‌تری داشته باشند. استفاده از موتورهای بدون جاروبک و سیستم‌های بازیافت انرژی مانند ترمزهای بازیابنده انرژی، به کاهش مصرف انرژی کمک می‌کند. 4. کارایی و سرعت مناسب: یک آسانسور خوب باید سرعت مناسبی داشته باشد که متناسب با ظرفیت ساختمان باشد. سرعت زیاد می‌تواند به راحتی و بهره‌وری کاربران کمک کند، ولی در عین حال نباید موجب ناراحتی یا خطر برای افراد شود. 5. راحتی در استفاده: طراحی کابین باید راحت و جادار باشد. همچنین، دستگیره‌ها، دکمه‌ها و کنترل‌ها باید به راحتی قابل دسترسی و استفاده باشند تا همه افراد، از جمله افراد معلول یا سالمند، بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند. 6. صدای کم و عملکرد نرم: آسانسورهای با کیفیت باید کمترین میزان صدا را تولید کنند و حرکت نرم و روانی داشته باشند. این ویژگی نه تنها راحتی را برای کاربران فراهم می‌کند، بلکه باعث کاهش فرسایش و نگهداری کم‌تر می‌شود. 7. طراحی جذاب و مدرن: طراحی ظاهری آسانسور نیز برای بسیاری از کاربران مهم است. استفاده از متریال‌های لوکس مانند استیل ضد زنگ، شیشه و دیگر مواد با کیفیت، ظاهر جذاب و مدرن را به همراه می‌آورد. 8. سرویس و نگهداری آسان: یک آسانسور خوب باید به راحتی قابل تعمیر و نگهداری باشد. ارائه خدمات پس از فروش موثر و دسترسی سریع به قطعات یدکی، از ویژگی‌های یک محصول با کیفیت است..

1. مجوز ساخت از شهرداری: قبل از نصب آسانسور در هر ساختمان، باید مجوز ساخت از شهرداری یا اداره مربوطه دریافت شود. این مجوز معمولاً شامل تأسیساتی است که به نحوی در تغییرات ساختمانی دخالت می‌کنند. 2. مجوز تأسیسات و تجهیزات: برخی مناطق ممکن است نیاز به مجوز خاصی برای تأسیسات و تجهیزات آسانسور، مانند موتورخانه و سیستم‌های برقی داشته باشند. این مجوزها معمولاً از نهادهای استاندارد یا اداره‌های مرتبط با تأسیسات برقی صادر می‌شود. 3. گواهی‌نامه استانداردهای ملی: آسانسورها باید با استانداردهای ملی و بین‌المللی مانند استانداردهای EN81 (برای آسانسورهای برق و دستی) و ISO9001 (برای سیستم‌های کیفیت) منطبق باشند. برای تأسیسات آسانسور باید گواهی‌نامه‌های مربوطه از سازمان‌های استاندارد اخذ شود. 4. مجوز ایمنی: برای اطمینان از ایمنی آسانسور، بررسی‌ها و آزمون‌های ایمنی باید توسط شرکت‌های تایید شده و معتبر انجام شود. این مجوز معمولاً توسط اداره ایمنی و استانداردهای صنعتی صادر می‌شود. 5. مجوز کار در محیط‌های خاص: در صورتی که آسانسور قرار است در محیط‌هایی خاص مانند بیمارستان‌ها، ساختمان‌های بلند، یا محیط‌های صنعتی نصب شود، ممکن است نیاز به مجوزهای اضافی یا رعایت استانداردهای ویژه‌ای باشد. 6. مجوز نصب از سازمان انرژی: در برخی موارد، به ویژه در مناطق با شرایط خاص (مانند ساختمان‌های بلند یا محیط‌های پر ترافیک)، ممکن است برای نصب سیستم‌های برقی و تأسیسات مرتبط با آسانسور نیاز به تأسیس مجوز از سازمان انرژی و یا دستگاه‌های نظارتی باشد. 7. مجوز نظارت فنی: در برخی از کشورها و مناطق، برای انجام نصب یا ساخت آسانسور نیاز به نظارت مهندسی و تأسیس مجوز فنی وجود دارد. این مجوز از مهندسین ناظر یا مشاورین فنی اخذ می‌شود. 8. مجوز بهره‌برداری:پس از نصب آسانسور، قبل از آغاز استفاده عمومی از آن، باید بازرسی‌های نهایی انجام شده و مجوز بهره‌برداری صادر شود.